Todas las puertas están cerradas...
pero siempre queda alguna ventana...
يتم إغلاق جميع الأبواب ... ولكن هناك دائما نافذة
miércoles, 22 de enero de 2014
Hace muchos días que no escribo... hace días que no me miro
Hace muchos días que no pinto
ni rio
ni escribo
ni lloro
HACÍA MUCHOS DÍAS... que no sufría, lo último que recuerdo fue que ÉL se durmió al teléfono, mi salvación o mi ángel (?) se había esfumado. D
Dejó de existir, y me dejó a mi....
La casa se derrumbó, todo estaba silencioso, mi momento predilecto. Miro el reloj. Otra vez las 4:43, otra vez he perdido algo que me juraron que era imperdible, que siempre estaría.
Nunca me ha gustado creer en ángeles o santos, pero ahora lo odio.
Os lo puedo decir o gritar como grite mientras me cortaba. Tonta de mí, cogí un cuchillo bastante malo!, tardó demasiado y yo no tenía tiempo.
- Sentiste dolor?
+ Hace tiempo, me acostumbré a él, es sólo un zumbido que me impide oír y razonar.
- No pensaste en nosotros?
+ Sólo pensé en mí, quería liberarme, los ángeles me abandonaron y yo estaba cansada.
No hay nada allí, sólo hace frío, mucho frió. No hay luz, ni túnel ni siquiera una mierda de infierno, créeme.
Encontré paz, pero me la arrebataron.
Si no puedo seguir conmigo
Si no puedo morir
¿QUÉ ME QUEDA? DIME, ENTONCES, DIME
ni rio
ni escribo
ni lloro
HACÍA MUCHOS DÍAS... que no sufría, lo último que recuerdo fue que ÉL se durmió al teléfono, mi salvación o mi ángel (?) se había esfumado. D
Dejó de existir, y me dejó a mi....
La casa se derrumbó, todo estaba silencioso, mi momento predilecto. Miro el reloj. Otra vez las 4:43, otra vez he perdido algo que me juraron que era imperdible, que siempre estaría.
Nunca me ha gustado creer en ángeles o santos, pero ahora lo odio.
Os lo puedo decir o gritar como grite mientras me cortaba. Tonta de mí, cogí un cuchillo bastante malo!, tardó demasiado y yo no tenía tiempo.
- Sentiste dolor?
+ Hace tiempo, me acostumbré a él, es sólo un zumbido que me impide oír y razonar.
- No pensaste en nosotros?
+ Sólo pensé en mí, quería liberarme, los ángeles me abandonaron y yo estaba cansada.
No hay nada allí, sólo hace frío, mucho frió. No hay luz, ni túnel ni siquiera una mierda de infierno, créeme.
Encontré paz, pero me la arrebataron.
Si no puedo seguir conmigo
Si no puedo morir
¿QUÉ ME QUEDA? DIME, ENTONCES, DIME
viernes, 10 de enero de 2014
Pregunta a las 04:36
- Por qué lo de ayer nos parece más sencillo que lo de hoy?
La vida es como tu experiencia con un examen de matemáticas. Al enfrentarte a él y tener que resolverlo, te encuentras con muchas dudas, alternativas y obstáculos.
Pero cuando te dan la corrección,tenemos algo llamado clarividencia: todo se ve más fácil! Sin truco ni misterio.
Las situaciones de ayer, vistas a día de hoy, nos parecen más sencillas y la situación actual se caracteriza por su enorme dificultad. Esos grandes giros, a través del tiempo son puro aprendizaje.
AYER, fuimos menos sabios que hoy, y mañana aún aprenderemos más.
La vida está para aprender y crear con toda la pasión que tu cuerpo pueda exhalar.
La vida es como tu experiencia con un examen de matemáticas. Al enfrentarte a él y tener que resolverlo, te encuentras con muchas dudas, alternativas y obstáculos.
Pero cuando te dan la corrección,tenemos algo llamado clarividencia: todo se ve más fácil! Sin truco ni misterio.
Las situaciones de ayer, vistas a día de hoy, nos parecen más sencillas y la situación actual se caracteriza por su enorme dificultad. Esos grandes giros, a través del tiempo son puro aprendizaje.
AYER, fuimos menos sabios que hoy, y mañana aún aprenderemos más.
La vida está para aprender y crear con toda la pasión que tu cuerpo pueda exhalar.
martes, 7 de enero de 2014
Aclaración mental
Escribir para mí es una liberación, una ayuda que me permite extraer el odio, el dolor y todo lo que se me pasa por la mente en mis peores momentos.
No suelo escribir cuando la alegría y la bonanza tocan a mi puerta (aunque pocas veces lo hace),ya que en esos momento poseo paz o al menos lo que yo llamo paz.
No estoy todo el tiempo triste, pero no estoy todo el tiempo bien... QUÉ PARADOJA... HAHAHA
Me encanta el color negro, es mi favorito seguido de cerca del rojo sangre.
O .
O..
O...
O.........
O.........................
No suelo escribir cuando la alegría y la bonanza tocan a mi puerta (aunque pocas veces lo hace),ya que en esos momento poseo paz o al menos lo que yo llamo paz.
No estoy todo el tiempo triste, pero no estoy todo el tiempo bien... QUÉ PARADOJA... HAHAHA
Me encanta el color negro, es mi favorito seguido de cerca del rojo sangre.
O .
O..
O...
O.........
O.........................
Otro día desesperado.
Aburrido
Totalmente desperdiciado, aún me pregunto si siempre me
sentiré así.
Miro la tele
Hago que miro la televisión, odio los programas, solo hablan
y hablan sin importar si es verdad o no lo que dicen. Necesito respirar… dejar
de sentirme así
Mañana empieza el colegio ------> 08/01/13 a las 08:00…. Empieza
otra vez como si estas dos semanas no hubiesen
sido nada.
Recuerdo que de pequeña me encantaba ir a la playa, hacer
castillos de arena y todo eso. Sobretodo recuerdo mi convicción de hacer un
agujero tan profundo, tan profundo que
saldría disparada el agua del mar, mojándome la cara, el pelo. Yo podría notar
el gusto de sal en la boca y de algo más, me daba mucha sed, mucha.
Qué es un día productivo? Sin tenerlo muy claro, yo diría
que hoy no lo ha sido totalmente al contrario. Me he encontrado mal, he comido
por si era eso, me tomado las pastillas y nada.
Dos semanas de tratamiento, dos semanas de terror, de lloro y de nerviosismo.
Good girl,
don’t make noise, baby
- Hoy han empezado las rebajas, mi progenitor me ofreció a ir. Rápidamente, decliné su invitación alegando la ansiedad y el exceso de gente dado que es el primer día de rebajas.
Me volverá a pasar lo de la otra vez? ¿Podré volver a entrar
en un centro comercial?
I beg for
you and for your happiness, maybe I would be able to make you happy but not
now. You need to sleep, to relax and to die…
Etiquetas:
acostada,
ansiedad,
blog,
depresión,
depresiva,
día a día,
dos semanas,
english,
exceso,
final,
inglés,
lloro,
primer día,
rebajas,
reflexión,
tratamiento,
tristeza,
vida
sábado, 4 de enero de 2014
Què és l'ARETÉ o VIRTUT? Opinió personal
- QUÈ ÉS PER TU L'ARETÉ?
ARETÉ
- L'ARETÉ ES POT ENSENYAR? I PER QUÈ NO?
Doncs no, Perquè considero que l’areté no existeix. Posseir la virtut faria a
l’home perfecte. I em pregunto, l’home perfecte existeix? Es clar que no. Cada
individu d’aquest planeta és ple d’errors que no pot remeiar de cap de les
maneres.
D’acord, doncs si l’home no és perfecte, hi ha quelcom perfecte que jo conegui?
Tampoc! Si tot deriva al caos, tot tendeix a l’entropia, al desordre, a la
destrucció.
I si el caos no és perfecte, res de res d’aquest univers ho és.
Per tant, basant-me en aquesta idea derivo que la virtut no és res més que una
fita que mai es pot accedir encara que l'esforç sigui descomunal.
Pesadilla nº345
HOY, son las 04:37 y no puedo dormir.
Me recuerdo que he de dar las gracias por estar viva, bien alimentada, sana y feliz.
- Lugar oscuro (una habitación de interrogatorio típica de serie policíaca americana(?)), mi madre al fondo, atada ligeramente. Y digo ligeramente porque noto como una fuerza invisible de tamaño descomunal le obliga a sentarse.
- Un tipo ni alto ni bajo, ni viejo ni joven, ni rubio ni moreno, totalmente indefinido o es sólo que tiene una cara demasiado corriente para asesinar a mi madre?
Siempre se espera que los peores asesinos lo digan con la MIRADA, que tengan un halo maligno en los ojos culpándoles de todas sus fechorias.
HOY, a las 04:44 me he desahogado con un folio pero me queda el miedo de que si la gente inocente puede confundirse con los peores villanos, con los más odiados delincuentes porque buscamos personas de miradas duras, penetrantes y vacías con mucho que contar: no por los logros que han conseguido a lo largo de sus vidas sino los infortunios que les han pasado.
Y yo me pregunto...
YO
TÚ?
¿Quién es ÉL?
¿Quién soy YO?
- ¿Puedo pasar a ser un villano?
- Los villanos están condenados?
- ¿Hay la anhelada redención o es sólo una ilusión macabra?
Hagas lo que hagas.
Hagas lo que hagas.
Hagas lo que hagas.
Hagas lo que hagas.
Hagas lo que hagas.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)